Ég fór loksins aftur út að ganga í gær og fór bara litla hringinn svona til að byrja með. Í morgun tók ég svo stóra hringinn og hélt ég kæmist ekki heim aftur! Skammast mín fyrir að hafa ekkert hreyft mig í sumar og nú skal bætt úr því.
Mér finnst svo frábært að fara þennan morgunhring en skrítið hvað það er samt erfitt að koma sér af stað. Ég þarf alveg að pína sjálfa mig til að reima á mig skóna og leggja af stað. Veit samt alveg hvað mér líður vel þegar ég er búin með þetta morgunverk. Stundum vildi ég óska að ég hefði einhvers konar upptökutæki á mér því mér dettur svo margt snjallt í hug á göngunni! Skrifa heilu pistlana sem hljóma svo gáfulega en sem ég man svo ekkert hvernig voru þegar heim er komið
Annars væri ekki á það bætandi að vera komin með enn eitt tækið því tæknimálin vefjast orðið meira og meira fyrir mér.
Þegar ég loksins fann út hvernig kveikt er á sjónvarpstækinu hérna (já það er allt öðru vísi en á Íslandi) þá kom á skjáinn tilkynning um að „parental lock“ væri á og gæti því ekki horft á neitt. „Vinsamlegast talaðu við foreldra þína.“ Dálítið erfitt að ná sambandi við þau og ég efast líka um að þau gætu hjálpað. Sem betur fer gat ég leitað til tengdasonar míns sem virðist ekkert þreytast enn á klaufalegri tengdamóður sinni.
Ég fór sæl að horfa á sjónvarpið en komst fljótt að því að þegar ég skipti um stöð vantaði það sem hér nfnist „TV guide“ og segir þér hvað er á dagskrá á hverri stöð. Sem er auðvitað dálítið mikilvægt því stöðvarnar eru vel á annað hundraðið og hér kemur enginn Moggi með dagskránni. Ég vildi nú reyna að spjara mig sjálf og fór að lesa bæklinginn um sjónvarpið og fikta í öllum þremur fjarstýringunum. Af hverju þurfa þær að vera þrjár? En ekkert gekk.
Loks ákvað ég að keyra til vina minna hjá COX sem ég kaupi þjónustuna af. Tók með mér allar fjarstýringarnar og hugðist nú læra á þetta í eitt skipti fyrir öll. Ég tók ekki sjansinn að hringja til þeirra því venjulega þegar ég hringi út af svona tækni vandamálum þá koma útskýringarnar svo hratt að ég er engu nær.
Jæja, afskaplega vinsamleg kona hjá COX sagði mér að besta trixið væri að fara heim og taka „boxið“ úr sambandi í 30 sek. setja aftur í samband og „voila“ vandamálið leyst. Sem reyndist alveg rétt!
Næst ætlaði ég að kaupa viðbótarmínútur á ameríska gemsan minn. Ekkert mál, fer á „go-phone“ síðuna og kaupi . Nei, nei ekki hafa þetta auðvelt. Þetta ég var búin að glíma við þetta í langan tíma reyndist líka heillaráð að keyra bara á staðinn. Og aftur var það elskuleg afgreiðslustúlka sem sagði mér að ef maður notaði ekki símann í þrjá mánuði dytti áskrif að þessu númeri út og ég yrði að byrja upp á nýtt og fá annað símanúmer. Svo því var bjargað í snarheitum.
Og svo er það hlaupaúrið mitt! Ég get alls ekki komið því í gang. Ekki það að ég geti ekki labbað án þess en ég fæ visst „kick“ út úr því að smella úrinu á mig á morgnana og af stað og keppa við sjálfa mig. Sjá hvort ég hef náð betri tíma í dag en í gær og hvort ég hef eytt fleiri kaloríum og hvernig hjartslátturinn er.
Mér er farið að líða svolítið eins og ég sé eitt af þessum gamalmennum sem tuða stöðugt yfir óþarfa tækni allt af því þau ná ekki að skilja hvernig þetta virkar.
Sem betur fer virkar tölvan mín enn. Ég þarf að vísu að setja öll e og k inn í textann eftir á því það þarf verulegt afl til að láta þá taka virka. En ég kann á það!
haddaviktors 